Acht docenten fietsen “Mont Ventoux” voor Philips van Horne project in Jemen
In plaats van de traditionele sponsorloop voor het Philips van Horne Derde Wereld project 2010-2011 gaat een team van acht docenten, vlak na Hemelvaartsdag, een fietstocht organiseren van “de voet- naar de top van de Mont Ventoux”, de fameuze berg in het zuiden van Frankrijk.
Een fietstocht waarvoor zij zich laten sponsoren door personeel, ouders, leerlingen, vrienden en kennissen.
De officiële start van de sponsorcampagne is op woensdag 18 mei tijdens de kleine pauze, om 13.20 uur in de aula. In het bijzijn van meer dan duizend leerlingen worden de acht docenten in hun nieuwe raceoutfit een voor een aan de leerlingen voorgesteld.
De deelnemende docenten zijn: initiatiefnemer fietstocht en LO-docent Ernst Noordhoek, Herbert Keijers (wiskunde en informatica) , Leon Smeets (wiskunde), Hub Kirkels (wiskunde), Fons Heuvelmans (muziek), Rick Mertens (LO), Peter Leenhouts (natuurkunde) en Jan Leenders (aardrijkskunde).
De opbrengst is bestemd voor het Philips van Horne project 2010-2011 in Jemen.
Oud-leerling Mart van de Mortel heeft dit project, een instituut voor geestelijk- en lichamelijk gehandicapte jongeren, voorgedragen. Met het geld dat de Philips van Horne inzamelt worden leermiddelen, materialen en behandelmethodes betaald. De Stichting Gehandicapt Kind Jemen coördineert en controleert de besteding van de gelden (zie: www.gehandicaptkindjemen.nl )
De komende weken gaan leerlingen en personeel sponsors werven bij familieleden, kennissen, buren etc.
De gehele actie zal publicitair begeleid worden door Echo-Magazine, de website van de Philips van Horne, Twitter, Facebook en Hyves (én de locale en regionale media).
Tehuis en school voor geestelijk en lichamelijk gehandicapte jongeren in Jemen
door Mart van de Mortel, oud-leerling Philips van Horne.
Jemen ligt op het Arabisch Schiereiland, ten zuiden van Saudi-Arabië. Het is het land van “goud, mirre en wierook”, en de hoofdstad Sana’a heeft ongetwijfeld model gestaan voor de verhalen van 1001-nacht.
Hoewel geen enkel Arabisch land een democratische regeringsvorm heeft zoals wij die kennen, is Jemen in naam een “parlementaire democratie”.
Op dit moment is het erg onrustig in het land. De roep om échte democratie, zonder de huidige president Ali Addallah Salih, wordt met de dag luider.
Jemen is ook één van de armste landen ter wereld.
Er wonen bijna 24 miljoen mensen. Meer dan 35% is werkloos en 45% van de bevolking leeft beneden de armoedegrens.
De export is zo goed als nul; er is een voorzichtig begin gemaakt met olieboringen, maar politieke onrust maakt dat buitenlandse investeerders veelal wegblijven.
Het zal niemand verbazen dat de sociale voorzieningen er zo goed als nihil zijn.
Nadat ik begin jaren 90 was afgestudeerd als tolk/vertaler Arabisch, kwam ik in Jemen terecht als tussenpersoon voor een reisorganisatie. Het land maakte directe een verpletterende indruk op me, maar ook ik kon mijn ogen niet sluiten voor het feit dat er geen centraal geleid vangnet voor de minderbedeelden was. De groep die mij daarbij het meest in het oog sprong, waren gehandicapte kinderen. In een land dat gebaseerd is op stammencultuur en de daarmee gepaard gaande gebruiken en rituelen, waren zij in mijn ogen de grootste slachtoffers.
Ik ben vervolgens in contact gekomen met een Yemenitische arts, Dr. Eman, die zich het lot van die kinderen aantrok.
We hebben de handen in elkaar geslagen en zijn een “schooltje” begonnen voor kinderen die door hun geestelijke handicap helemaal buiten het systeem vielen.
Uitgangspunt was dat we die kinderen op hun eigen nivo konden laten presteren.
We begonnen met de kinderen te voorzien van kleurpotloden en papier, en inmiddels zijn we gegroeid tot een instituut waar we –zo goed en zo kwaad als het kan en met behulp van lokale mensen- allerlei therapieën geven; van fysiotherapie tot gebarentaal. We hebben duidelijke resultaten geboekt, ook in acceptatie van deze kinderen, maar er is nog onnoemelijk veel werk te doen.
Alle materialen en opleidingen aan de plaatselijke verzorgers kosten handenvol geld, en zoals gewoonlijk schort het daar ook in dit Derde Wereld land aan.
Ik ben dan ook ontzettend blij dat het project dit jaar op de Philips van Horne in de schijnwerpers wordt gezet.
www.gehandicaptkindjemen.nl