Een kleine honderd ouders, (onderbouw) leerlingen en personeel waren in de nieuwe aula in de F-vleugel aanwezig voor de traditionele kerstviering.

De bijeenkomst had als motto: "een licht zijn voor elkaar"

Centraal in de Kerstviering 2005 stond de presentatie van het nieuwe Derde Wereld project van de Philips van Horne.

Dit schooljaar wordt hulp verleend aan scholen in Nepal, een van de armste landen in de wereld. Het Nepal project is voorgedragen door Dominique de Hoog en Ward Kolmans, oud-leerlingen van de Philips van Horne (zie ook de integrale tekst van de presentatie van Dominique op deze pagina).

De viering werd opgeluisterd door een onderbouwkoor o.l.v. Ralph Hamers.

Mijn naam is Dominique de Hoog.

Ik heb 6 jaar onderwijs gevolgd op de Philips van Horne. Daarna ben ik geneeskunde gaan studeren in Maastricht. Ik ben nu 5de jaars en vorig jaar gestart met het lopen van co-schappen. Dit zijn korte klinische stages bij verschillende specialismen. Vorig jaar december ben ik voor 5 maanden voor de co-schappen oogheelkunde en community medicine naar Nepal gegaan.

Ik studeerde in de stad Dharan in het Zuid-Oosten van Nepal (iets groter dan Weert). Gelegen aan de voet van de heuvels maar nog in de Terrai-zone. Vooral binnen het co-schap community medicine heb ik veel van het land, de cultuur en de mensen gezien; het is een combinatie van huisarts-geneeskunde, Spoed Eisende Hulp en sociale geneeskunde.

Nepal ligt in Azie, ten Noorden van India en ten Zuiden van Tibet. Het land is bekend om het Himalaya gebergten waaronder de Mount-Everest en het Annapurna gebergte.

Nepal is het 6de armste land ter wereld en er is al meer dan 10 jaar een oorlog aan de gang. Dit zorgt ervoor dat voornamelijk de zwakkeren in de samenleving het zwaar hebben: dus kinderen en bejaarden. Kinderen die nog een heel leven voor zich hebben...., vandaar dat ik verschillende scholen in Nepal heb bezocht, die met weinig middelen proberen zo optimaal mogelijk les aan te bieden. Kinderen die les krijgen vanuit het weeshuis, de blinden-, doven- en gehandicaptenschool trokken hierbij mijn aandacht.

De presentatie geeft een beeld over hoe het er aan toe gaat op de scholen en wat er nog kan worden verbeterd.

De organisatie Dharan Disabled and Helpless Rehabilitation Centre is al bezig om 20 kinderen te helpen om naar school te gaan. Dit zijn kinderen die zelf gehandicapt zijn, ouders hebben die gehandicapt zijn, maar ook kinderen uit arme gezinnen.

Een voorbeeld is Pramila van 11 jaar. Zij heeft vier oudere zussen en haar moeder is weduwe en leeft in een klein hutje. Ze verdient geld door het dragen van hout. Zij heeft enkele operaties aan haar linkerbeen gehad ten gevolge van oude polio. Momenteel is ze thuis, maar met behulp van de gehandicapte organisatie kan ze binnenkort weer terug naar school.

Een ander voorbeeld is Amrit de 14 jarige zoon van een man die een beroerte gehad heeft. Zijn vader was een schilder, maar is nu arbeidsongeschikt. Amrit is een slimme jongen die naar de Don Bosco school wilt. Hij wordt daar gratis onderwezen. Echter boeken en schoolkleren zijn nodig.

Sunil Khadka is de directeur van de organisatie. Hij maakt gebruik van 8 verschillende scholen om kinderen met een specifieke handicap te plaatsen, zoals de blindenschool, dovenschool etc. Sommige scholen vragen een beetje schoolgeld, maar elke school heeft speciale zorg in huis voor deze kinderen.

Met een klein beetje geld kan een heleboel gedaan worden in Nepal en speciaal voor deze groep. Lesgeld voor meerdere scholieren, onderwijsmateriaal (lesboeken, schriften, schooltas), leraren, onderdak, kleding en voeding zijn essentieel. De mensen zijn erg gastvrij en werken hard, ondanks de moeilijke omstandigheden. Ik denk dat er veel bereikt kan worden met inzet en goede wil.

Alvast hartelijk voor het in overweging nemen tot deelname aan dit project middels een financiële bijdrage. Uw bijdrage wordt electronisch overgemaakt en goed beheerd.