Nieuwsbrief Griekenlandreis 2004 (2): Reportages

Nieuwsbrief Griekenlandreis 2004 (2)

<typohead type="1">Hallo,</typohead>

Bij deze weer een stukje om te laten weten dat alles in orde is hier in Griekenland. De laatste dagen zijn hectisch, maar leuk geweest. Onderstaand volgt een uitgebreid verslag van tentgroep 2 over afgelopen donderdag tot en met zondag.

Groet,

Mieke en Marco

<typohead type="1">Verslag Tentgroep 2</typohead>

<typohead type="2">Donderdag 29 Juli</typohead>

Vandaag kregen we na 4 dagen in de bus en op de boot zitten eindelijk een rustdag. Dat kwam goed uit, want de meeste mensen waren doodmoe en een tikkeltje aangebrand. Gelukkig was iedereen ’s morgens weer goed gehumeurd en gingen we na het ontbijt zwemmen in het veel te kleine maar wel frisse zwembad bij de camping in Olympia. Andere gingen het stadje verkennen, souvenirs kopen of kaartjes inslaan en naar het thuisfront bellen.

Als lunch stond voor ons een macaronisalade klaar met erg veel willekeurig bij elkaar gegooide ingrediënten. De ene vond hem lekker, de andere vond hem niet te eten. Wij ( de schrijvers) vonden hem best goed te eten, reden te meer omdat we hem zelf klaar hadden gemaakt.

’s Middags werd er wederom veel tijd in het zwembad door gebracht. Ook liet Sander K. zijn bommetjeskunsten zien door in zijn eentje met een simpel bommetje het halve zwembad droog te leggen. (Ja Sander, met zo’n Adonislijf als jij kunnen wij dat ook). Dit was ook de dag dat de eerste kleren gewassen moesten gaan worden. Dit was eigenlijk nog best moeilijk (moeders bedankt voor de tips), maar nog veel naspoelen waren onze eerste kleren toch maar weer gewassen.

Daarna konden we aanschuiven voor het diner en kregen we ossenstaartsoep als voorgerecht. Het hoofdgerecht was een spaghetti met tonijn, champignons en uien. En als dessert een, volgens George, bouwpakket van cake met slagroom, stukjes fruit en chocolade- of aardbeiensaus. Deze combi viel eigenlijk bij iedereen wel in de smaak. Na nog wat gepraat en gekaart werd het weer stilaan tijd om ons lekerre bedje op te zoeken. Sommigen in de tent, anderen buiten op het zeil. Rond deze tijd verandert onze anders zo aardig leiding in de KAmpPOlizei (KAPO), © Pakploeg en in het bijzonder Jules V.

Dit zijn machtswellustige monsters die ons met boze woorden, gemopper en gebrom onze slaapzakken in moeten proberen te krijgen. Volgens het reisplan lagen dan ook al vredig te slapen om middernacht, maar de meeste onder ons weten echter wel beter.

<typohead type="2">Vrijdag 30 Juli</typohead>

Nadat we gewekt waren door een luidruchtige haan op de camping, kregen we ontbijt en gingen we op weg naar onze eerste excursie van de reis. We bezochten de opgravingen van het antieke Olympia waar ongeveer 3000 jaar geleden de eerste Olympische Spelen werden gehouden en waar nog steeds de Olympische vlam wordt ontstoken. Onze leiding was in zijn element en gaf een interessante rondleiding over het terrein, tussen de zuiltjes en steenhopen door. In het stadion er voor de helden en de helden op sokken een heuse hardloopwedstrijd georganiseerd. 600 voetstappen van Herakles, oftewel 191,27 meter was de afstand en na het startsein vertrok iedereen als een speer. De eindstand: 1: Luuk P. 2: Pieter M. en op drie Willem H. (leiding!!). Na deze wedstrijd gingen we met z’n alle nog naar het museum over de opgravingen waar o.a. de timpanen(?) van de tempel van Zeus te bezichtigen waren. Bij elkaar leuk en interessant. Na de lunch werd het spel van Esther W. ontdekt met een voor iedereen moeilijke naam. De naam Halli Galli werd dan ook vrijelijk door iedereen verbouwd tot Oki Doki, Hulli Gulli, Oeli Boeli, Honki Tonki en Ros-op-de-bel-spel. De enige die de echte naam waarschijnlijk kende was Esther zelf. Voor de leken onder ons: de bedoeling is gewoon domweg kaartjes op tafel gooien met 4 verschillende soorten fruit in verschillende aantallen. Zodra er op de tafel 5 vruchten van 1 soort liggen moet je zo snel mogelijk op de bel duwen/slaan. Degene met alle kaartjes op het einde is de winnaar. Dit spel zorgde dus daarom voor grote hilariteit rondom de tafel. Een spel gaat echter altijd gepaard met ongelukjes en Chantal T. was het eerste slachtoffer. Niet erg dus wees niet ongerust. De diehards van het spel en dus degene waar je echt niet tegen moeten spelen wil je een leuk spelletje spelen zijn Esther (uiteraard), Judith C. Susanne S. en Emma S. Deze mensen zijn  voor iedereen te snel en het enige leuke met hen is een wedstrijd van hun vier tegen elkaar.

Een ander populair spel is Risk (met dank aan Joost A.). Wouter had nog niet eerder tegen Stijn v S. gespeeld en kende diens misleidtalent nog niet en werd behoorlijk besodemieterd. Daarna was het dus echt oorlog. Jules V. stond er op een gegeven moment goed voor maar Stijn wist de overwinning toch naar zich toe te trekken. Nu is het alleen nog wachten op de Zoete Wraak van Wouter….

’s Avonds kregen we als voorgerecht kerriesoep. Sommige mensen hebben er nog een geelgroene tong van. Daarna werd ons nasi en als toetje instant-aanmaak-oplos-vanillepudding met slagroom en chocoladesaus voorgeschoteld. Heerlijk!!!

(Even voor de duidelijkheid, we gebruiken de termen diner, voorgerecht en hoofdgerecht omdat het eten vaak beter is dan thuis ( ☺ ).

Met onze buikjes weer vol hebben we daarna nog een tijdje op het terras gezeten. Algauw verhuisde steeds meer mensen naar de toiletten waar onze muzikant Wouter op zijn gitaar aan het spelen was. Hij kreeg steeds meer verzoeknummers en na een tijdje stond er een heus koor van Griekenland-gangers om hen heem. Enkelen ontdekten verborgen zangtalenten en anderen die totaal niet konden zingen schreeuwde toch uit volle borst mee. Alles bij elkaar klonk het toch als een klok. Willem verbouwde een soepketel tot een trommel en toen werd het helemaal een feest. Iedereen deint nog steeds op de melodie van Per Spoor van Guus Meeuwis, kedegedeng, kedegedeng, OEHH OEHH.

Om 12 uur was het weer tijd voor de KAPO om ons naar onze plaatsen te wijzen en daar wilde we echt geen ruzie mee, want wij luisteren altijd naar de leiding(!?!)

<typohead type="2">Zaterdag 31 Juli</typohead>

Vandaag was het alweer een reisdag, aangezien we van Olympia naar de camping in Tolon moesten. ’s Morgens spullen weer inpakken en tenten afbreken, we zijn al reuze ervaren, en na het ontbijt pakte de pakploeg weer de bus in. Na ons afscheid van de HIV-katten (met dank aan Rob H. voor de naam) waren we weer op weg. Onderweg vermaakte iedereen zich met muziek, slapen of het schrijven van dit verhaal en we waren er weer zo. Door het missen van een afslag liepen we wat vertraging op waardoor we wat later op de camping aankwamen. Tijdens de stop boterhammetjes en ijverig zoeken naar toiletten omdat vele hoge nood hadden. De redding was echter nabij in een restaurantje te vinden en dan weer terug in de bus die gelukkig voorzien is van airco.

Bij aankomst op de camping hadden we meteen al pech. Ons pakbusje bleef namelijk haken in de bocht van een kiezelpad. Met enkele sterke mannen was dit probleem echter vrij snel verholpen. Achteraf gezien hebben we aan dit incident een kapotte koppeling overgehouden en het busje is vandaag (02-08-2004) opgehaald door het derde reparatiebedrijf dat vandaag langs kwam en dit ophalen alleen al kostte meerdere uren (langzame Grieken). Daarna vlug de bus leegmaken en tenten opzetten. Dit laatste viel echter zwaar tegen gezien het feit dat er op het ene stuk alleen beton in de grond zat en op het andere stuk alleen een halve meter kiezelsteentjes. Met vele waslijnen, grote keien en gezamelijke haringen tussen tenten hebben we ook weer dit probleem overwonnen.

’s Avonds kregen we lente-ui-crème-soep (ooit iemand van het beige-water gehoord). Erna kipragout met penne. Als toetje perzik en daarna als de wiedeweerga in de bus voor ons bezoek aan het amfitheater van Epidauros waar een Griekse tragedie genaamd Philoktetes werd opgevoerd. Van de verhaallijn en gesproken teksten begrepen we geen hout maar de scènes met het koor waren wel mooi om te zien. Dit theater is erg indrukwekkend en biedt aan meer dan 17.000 mensen plaats.

Na de voorstelling weer terug naar de camping. Vanwege het instortingsgevaar van onze tenten en het fijne weer buiten werd er wederom buiten op een zeil geslapen.

Er sliepen er dit keer wel erg veel buiten, misschien de tenten nog slechter opgezet als we denken….

<typohead type="2">Zondag 1 augustus</typohead>

Vandaag hadden we wederom een welverdiende rustdag. ’s Morgens vroeg was iedereen weer goed geluimd en trok bijna iedereen richting strand en zee. Dit viel ons dus zeker NIET tegen. Wuivende palmbomen, een geweldig uitzicht, helderblauw water en een prachtig zandstrand waren de optelsom van wat wij te zien kregen. Er werd veel gezwommen, gevolleybald, gebeachbald en natuurlijk gezond ( in de zon natuurlijk). Het laatste vooral om ook na de vakantie ook te kunnen laten zien dat we echt goed weer hadden.

Helemaal uitgerust waagde enkele mensen zich zelfs aan de uitdaging om 800 (!) meter naar een nabij gelegen eiland te zwemmen. De minder actieve onder ons overbrugde deze afstand met een waterfiets. Een applausje voor de actievelingen onder ons en voor Lian K. die als eerste het eiland bereikte. De overtocht was vrij zwaar, tegen de golven in onstuimig en erg zout water. ’s Ochtends was het beter weer geweest. Sommige zwemmers vonden het toch iets te ver en klommen onderweg op de waterfietsen. Na een uur zwemmen was dan toch iedereen aangekomen op het eiland met het kapelletje. Het eilandje werd verkend, ZOET water werd gedronken en foto’s werden gemaakt. Vele zwemmers wisselden daarna van plaats met de fietsers en deze begonnen daarna aan de overtocht. De echte bikkels zwommen zelfs ook terug. De terugreis werd ook door iedereen overleefd, gelukkig zonder kwallen, en iedereen kan het nog navertellen.

’s Avonds kregen we bij het diner groentesoep en daarna wokkelmacaroni met tomatensaus en stukjes rookworst. Van deze toch wel erg vreemde combinatie had nog nooit iemand gehoord, maar vreemd genoeg smaakte het toch wel (maar over smaak valt niet te twisten dus enkelen vonden het wederom niet erg lekker). Als toetje kregen we dit keer instant-aanmaak-oplos-BANANENpudding. We hadden allemaal wel veel te weinig want Sander K. (weer die met dat geweldige lichaam) had een pannetje voor zichzelf achter gehouden om dit na het eten ALLEEN naar binnen te slobberen (geintje, zo’n honger hadden we nou ook weer niet, maar Sander gelukkig wel anders was er erg veel overgebleven). Voor bewijs, zie de foto’s.

Ook hadden 5 griekenlandgangers bij wijze van stunt 12,5 kilo ingeslagen, die ze dan ook helemaal met z’n vijven opgegeten hebben, (bijna dan). De foto’s die hiervan gemaakt zijn zijn, zo mogelijk, nog veel gruwelijker dan die van Holle Bolle Sander en de Ketel met Toetje. Wie er kickt op foto’s van mensen met véééééééééél te grote stukken watermeloen in hun mond en handen met sap over zo ongeveer hun hele lijf, meldt zich maar. De eettechnieken waren overigens ook niet te versmaden: er mocht alleen met HANDEN & TANDEN gegeten worden. Dit zorgde voor allerschatigste slobber en slurpgeluiden, die we jullie maar zullen besparen.

Na dit vreetfestijn ging iedereen weer naar het strand, waar Stijn v S. ongeveer 80x Rocky heeft gespeeld op zijn gitaar. We kunnen het nu dus allemaal meeblèren en hebben het dus voorlopig nog wel in ons hoofd. Sommige mensen gingen nog even het stadje Tolon in om ijsjes te eten enz…

Om middernacht was het weer tijd om te gaan pitten. Susanne S. (van de leiding) voelde zich weer 17 en trok haar vriend Rob uit de tent om ook lekker buiten te gaan “slapen”. Het is opvallend om te zien hoe Susanne opeens in een leerling verandert en spontaan begint te fluisteren als Gerard (een echte leider) commandeert dat we onze mond moeten houden. Nog opvallender was dat vanavond (maandag) opeens de halve leiding buiten gaat slapen. Blijkbaar vinden ze het stiekem toch wel erg gezellig op het zeil….

<typohead type="2">Maandag 2 augustus</typohead>

Na weer een heerlijke nacht op het zeil mochten we vanochtend om half 10 aanschuiven aan de ontbijttafel. Na een lekker ontbijt vertrokken we om 11 uur, een uur later dan gepland, richting de opgravingen in Mycene. Daar kregen de groepen weer een rondleiding van de begeleiding door de ruines van de verloren gegane stad. De bekende leeuwenpoort geeft toegang tot de stad waar ooit Atruis woonde, waarschijnlijk. Atruis was de vader van Agamemnon, de koning van Mycene. In deze stad werd ook door Heinrich Schliemann een gouden masker van Agamemnon opgegraven. Hij ging er toen vanuit dat Agamemnon er had gewoond. Of dit ook klopt zullen we nooit weten. Nadat we daarna een grafheuvel daar in de buurt hadden bezocht trokken we met de bus richting Napflion een stadje aan het water. In dit stadje ligt een oud pleintje met wat oude gebouwen en een kapelletje. De meeste die nog niet hadden gegeten in de bus zochten ergens een gelegenheid om wat te eten. Anderen liepen wat rond door het stadje en probeerde hun tijd vol te maken omdat de bus pas om half 5 weer terug ging. Toen had ieder weer wat tijd voor zichzelf en de meeste bezochten de douche want dit was wel nodig, gezien het feit dat het weer zo’n lekker kleffe dag was. Het avondeten bestond uit groentesoep met balletje, daarna aardappeldrap met visprut (met dank aan Coen R.) en tomatensalade.

Na het eten begon ieder zich klaar te maken voor de disco. Zij vertrokken toen net om half elf en wij zitten nu met 4 man aan de wijn dit verhaal af te maken. Hoe de discogangers het vonden in de disco kunnen jullie lezen in de volgende mail.

PS  De schrijvers van dit stukje houden zich niet verantwoordelijk voor de inhoud en zitten terwijl ze dit schrijven heerlijk te genieten op een schaduwrijk terrasje met leuke achtergrondmuziek, Mythos bier(heerlijk) en woonbootjesdrop. De perfecte combinatie dus. Dit was ’s middags.