(door Eline Berger)

Voor de allerlaatste keer pakte ik dan op zaterdag 6 april mijn MEP-koffertje in. Nu kan ik toch eindelijk na 3 conferenties mijn eigen formele kleding netjes opvouwen!

En toen was het de volgende dag zover, de dag waar ik maandenlang naar heb uitgekeken, de dag waar ik sinds ik op school met MEP begon over gedroomd heb, de dag waarop de internationale MEP conferentie in Norwich begon…  7 april 2013.

Na de Nederlandse delegatie ontmoet te hebben en 2 uur vanuit het verre Limburg gereisd te hebben naar Schiphol, stapte ik op het vliegtuig naar het Verenigd Koninkrijk voor een reis van technisch gezien 5 minuten.

Daar aangekomen kwamen we gelijk mede-MEP’ers tegen, we werden namelijk tegelijk opgehaald met de Spaanse en Hongaarse delegatie, die gelukkig beter Engels konden dan we verwacht hadden!

Op Wymondham College stond ons al een warm welkom met een leuke goody-bag te wachten. En na even lekker van de zon genoten te hebben zijn we een potje voetbal gaan spelen met een Bulgaar en 2 Britten. Kortom, de eerste dag was al heerlijk internationaal!

Hierop volgde een dagje teambuilding waarop iedereen zijn commissies (voor mij Civil Liberties, Justice and Home Affairs II) heeft leren kennen. We hebben een bezoek gebracht aan Westminster en geluncht in het Portculis House waar we toegesproken zijn door John Bercow (Speaker of the House of Commens). Hij heeft ons een inspirerende toespraak gegeven over politiek en met hem hebben we ook een minuut stilte gehouden voor het overlijden van Margaret Thatcher.

Op deze onvergetelijke lunch volgde de officiële opening. Hierbij zijn we toegesproken door onder meer Mevr. van Sminia (Secretary General MEP), Mevr. Liauskiené (Ambassadeur van de Republiek van Litouwen) en John McCullagh (Deputy Head of Mission, Embassy of Ireland, Presidency of the Council of the European Union). En natuurlijk werden hier ook welgeteld 30 landenspeeches gehouden, 27 van de lidstaten en 3 van de kandidaat-lidstaten.

Van deze 30 speeches is die van Estland me toch het meest bij gebleven, de delegatieleider heeft namelijk heel ‘rustig’ toegelicht waarom Estland veel maar toch ook weer helemaal niets te bieden heeft. Het was een speech met veel contradicties die eigenlijk iedereen aan het lachen kreeg en een redelijke ‘schok’ heeft achtergelaten! Teruggekomen op Wymondham was iedereen al helemaal ‘ingeburgerd’ op de Engelse Boarding School en werd er ondanks het curfew toch nog gezellig een bezoekje gebracht aan andere kamers.

Dinsdag en woensdag stonden in het teken van commissievergaderingen. Het waren 2 fantastische dagen die vol serieuze debatten, maar ook niet te stoppen lachbuien zaten. Op dinsdag had ik even een moment van overwinning toen ik (bijna) mijn gehele commissie van een bepaald punt overtuigd had, hoewel ik geloof dat de gedelegeerde van Macedonië (mijn tegenstander in het debat) me dit gedurende de hele conferentie niet meer vergeven heeft! Verder had ik een geweldige Spaanse commissievoorzitter die nogal van liedjes hield, want op vurige momenten in een debat kwam er soms ‘Eye of the tiger’ als achtergrondmuziekje om het allemaal nog wat spannender te maken en de ‘Macarena’ kon natuurlijk ook niet achterblijven.

Met andere woorden, ik had me geen leukere commissievergaderingen kunnen wensen!

Natuurlijk zaten er tijdens deze dagen ook wat culturele activiteiten in het programma zoals een bezoek aan Norwich Castle en het Sainsbury Centre for Visual Arts bij de University of East Anglia. En wat vrije tijd in de stad Norwich heb ik met Imane benut door de plaatselijke Primark te ‘beroven’ van hun leukste koopjes en een korte stop bij de McDonald’s omdat we het Britse eten toch niet echt vertrouwden! Het bezoekje aan de UEA was ook hartstikke leuk, het werd door alle deelnemers vooral gewaardeerd om de free wifi en wat minder om de kunst die er te bezichtigen was. We hadden het contact met de buitenwereld toch wel gemist, want helaas was er op Wymondham College nog geen internet beschikbaar voor onze smartphones. En als echte verslaafden, snakten we naar een flinke dosis whatsapp en facebook!

Voordat we het in de gaten hadden zaten we al op de helft van de conferentie.

De resoluties waren inmiddels af en op donderdag vertrokken we naar Cambridge voor een bezoekje aan de University of Cambridge en delegatievergaderingen.

Maar van de vergadering is wat minder gekomen, in Cambridge kom je nou niet heel vaak, dus de Nederlandse delegatie heeft besloten dat onze resoluties wel erg mooi waren en niet veel discussie nodig hadden maar dat de souvenirwinkeltjes onze aandacht wel hard konden gebruiken! Dit heerlijk ontspannende dagje werd beëindigd met een avondje vol lobbyen, voor mij altijd een geweldig deel van een conferentie (zonder vergaderregels gewoon ‘diehard’ je resolutie vertegenwoordigen en tegelijkertijd anderen aanvallen), en een optreden van de band ‘Weekend Away’.

Toen brak na een kort nachtje de dag van de General Assembly aan. De resoluties van de Nederlandse delegatie lieten nog op zich wachten, maar deze dag was mooi om alvast in de stemming te komen! ’s Avonds was er een geweldig feest op de UEA met als DJ een van de Britse deelnemers die hartstikke leuke muziek draaide. Na 3 uur dansen ploften we met een glimlach in ons bedje en een paar uurtjes later was het alweer tijd voor een 2e dagje GA.

De algemene vergadering was zoals altijd weer een prachtige ervaring. Mooie speeches en leuke momenten (gefaciliteerd door de gehoorproblemen van president Eastwood, de uitspraakproblemen die gedelegeerden van Spanje hadden en de mooie afkortingen van bepaalde organen binnen de EU) zorgden voor 2 dagen die niet te vergeten zijn. Een speech voor mijn resolutie was ook voor mij weggelegd en die verliep gelukkig redelijk vlekkeloos! Maar blijkbaar was het toch niet voldoende, want er kwam een sterke tegenspeech vanuit een delegatielid van het Verenigd Koninkrijk. Die hadden we zien aankomen, onze resolutie ging namelijk over eenheid binnen Europa en ja, dat is nou niet echt iets waar men blijkbaar op zit te wachten. Dat bleek wel uit de verwerping van onze creatie. Maar we waren niet getreurd, er stond ons namelijk de laatste avond een galadiner te wachten!

Zelfs die laatste avond heb ik nog nieuwe mensen leren kennen. Het was een geweldig diner, heerlijk eten en leuk gezelschap. We hebben ons kostelijk vermaakt met gesprekken over bepaalde informele gebeurtenissen tussen gedelegeerden van Oostenrijk en Duitsland, maar ook over serieuzere onderwerpen werd lekker gediscussieerd. Kortom, een prachtig einde van een prachtige week.

Maar ook hierna was het eigenlijk nog niet voorbij, eenmaal teruggekomen op Wymondham College stonden de ‘honorable committee presidents’ namelijk klaar met een ‘mock-resolution’. Dit is in principe een namaakresolutie, bestaande uit alle grappige momenten van de week. Terwijl deze resolutie werd opgelezen heeft iedereen dubbel gelegen en hebben de traantjes van het lachen over onze wangen gevloeid. Ik kan deze avond met zekerheid de beste van de hele conferentie noemen!

Helaas eindigt alles, dus ook deze week. Op zondagmorgen om 2 uur vertrokken de eerste delegaties naar het vliegveld en velen volgden in de uren erna. Het moment waar ik de hele week voor vreesde was aangebroken, afscheid nemen. Maar afscheid nemen bestaat niet, deze conferentie en de geweldige mensen die ik heb ontmoet zullen voor altijd een plek in mijn hart behouden. Ik zeg het iedere keer weer na een MEP conferentie, maar ik meen het deze keer meer dan ooit:

‘Ik heb de beste week van mijn leven gehad!’.