Vorig jaar juni was ik een van de 6 deelnemers van onze school op het Model European Parliament Limburg. Op de laatste dag werd ik uitgekozen om, samen met nog 10 andere Limburgse scholieren, Limburg te vertegenwoordigen op het Model European Parliament Nederland.
De eerste drie dagen waren alle deelnemers over 5 provinciehoofdsteden verdeeld. Ikzelf werd in Middelburg verwacht. Na een lange treinreis door de Zeeuwse outback  hadden we eerst een teambuilding. Er gingen geruchten rond dat we gingen boerengolven, wat alle Randstadmeisjes heel eng vonden, maar het bleek dat we in een zwaar christelijke school, waar het gospelgezang uit de ramen schalde, gezellig samen gingen koken.
De volgende dag begon het echte werk. Op het MEP Nederland vertegenwoordigt iedere provincie een lidstaat van de Europese Unie. Samen met een scholier uit elke provincie zit je in een commissie. De eerste twee dagen moet je met deze commissie een resolutie, een soort wetsvoorstel, over je onderwerp maken. Ik moest Duitsland vertegenwoordigen, en ik had als onderwerp de Europese Grondwet.
Er bleken heel wat meningsverschillen over de Grondwet te zijn. Ik werd als ‘Duitser’ fel aangevallen door mevrouw Polen, die vond dat Duitsland te veel macht binnen de EU had. Want, zei ze, als Duitsland Polen niet had aangevallen in de WOII, had Polen nu veel meer inwoners, en dus meer stemrecht gehad. Bovendien vond de mevrouw van Cyprus (zo sprak je elkaar aan, want zoveel namen zijn moeilijk te onthouden) het niet zou leuk dat ik haar land vergeleek met de Partij voor de Dieren.
Ondanks de discussies en verwijten tijdens de vergaderingen, waren we daarbuiten allemaal dikke vrienden. De twee avonden in Middelburg zijn we met z’n allen uit geweest. Nou hebben jullie waarschijnlijk wel een bepaald beeld van deelnemers aan zo’n congres, maar het  verbaasd mij zelf ook telkens weer dat het allemaal ‘normale’ mensen zijn, al is hockey ongetwijfeld de populairste sport en was de VVD-aanhang ook oververtegenwoordigd.
Op de vierde dag, woensdag, gingen we per trein naar Den Haag, waar alle deelnemers van het MEP, 150 in totaal, samenkwamen. Eerst was er de officiële opening in de Eerste Kamer, daarna gingen alle Limburgers naar een restaurant om elkaars resoluties te beoordelen en om te bepalen wat het standpunt van Duitsland over de resolutie was.
De onvermijdelijke Japanse en Chinese toeristen vonden al die in pak geklede mensen op het Binnenhof natuurlijk erg interessant, en toen we tegen de goedgelovige tolk zeiden dat we Tweede Kamerleden waren moesten we natuurlijk allemaal op de foto.
De volgende dag stonden we alweer vroeg op het Binnenhof. In de oude zaal van de Tweede Kamer vond de plenaire vergadering plaats(zie foto). In de plenaire vergadering presenteert iedere commissie een voor een zijn resolutie. Daarna wordt er over gedebatteerd, en tot slot wordt er over de resolutie gestemd. Er waren heel wat mensen die door wilden naar het MEP Internationaal, en om zich zelf in de kijker te spelen werden er op de eerste dag dus heel wat resoluties afgekraakt. De resolutie van mijn commissie werd gelukkig wel aangenomen. Aan het einde van de tweede dag van de plenaire vergadering werd het MEP officieel gesloten. Er kwamen belangrijke mensen uit de politiek, bijvoorbeeld de staatssecretaris van Europese Zaken, toespraken houden, die best goed waren voor je ego. Zo werd ons meerdere malen verteld dat we “het neusje van de zalm” en “de toekomstige leiders van Europa” waren.
Al met al was het MEP Nederland een leerzame en heel erg leuke ervaring. Ik kan dan ook alle leerlingen van VWO 4 aanraden om zich komend voorjaar op te geven voor de voorrondes op school, zodat de Philips weer een goed team naar het MEP Limburg kan sturen.

Tim Geuns, V5B