Inzamelingsactie voor school in Afghanistan op giro 41 84 20 246

Najla Saraj (V5), afkomstig uit Afghanistan, is enkele maanden geleden begonnen met een actie van verkoop van Afghaanse hapjes tijdens de pauze. Het lag in de bedoeling om tijdens de activiteitendag een grote actie te organiseren, maar deze dag gaat helaas niet door.
 
Vandaar dat er naar andere actiemodellen werd gezocht. Een van de meest voor de hand liggende ideeën was het versturen van een actiebrief onder het personeel met een oproep om een financiële bijdrage te leveren. Ook leerlingen en ouders worden uitgenodigd om het onderwijsproject in Afghanistan te ondersteunen.

De brief van Najla...

Beste medeleerlingen, beste ouders,

 


Ongeveer tien jaar geleden ben ik uit mijn geboorteland Afghanistan gevlucht.
Een land, dat door meer dan twintig jaar oorlog totaal in puin ligt. In Afghanistan ben ik nooit naar school gegaan. U hebt vast wel iets gelezen of gehoord over het Taliban-regime in die tijd, dat meisjes en vrouwen verbood naar school te gaan, te werken, en op het laatst zelfs om naar buiten te gaan. Hierdoor hebben vooral de meisjes grote leerachterstanden opgelopen.
In het dorpje waar mijn oom woont, Tagai Khoaja, is net een nieuw schooltje gebouwd, waar ook de meisjes naar toe mogen. Helaas beschikt het schooltje over te weinig leermiddelen zoals pennen, potloden, schriften enz.
Ik heb de kans gekregen om hier een nieuw bestaan op te bouwen. Om naar school te kunnen gaan en om iets te bereiken.
Geef alstublieft kinderen als Aisha ook die kans.

U kunt uw donatie overmaken op rekeningnummer:
41 84 20 246

Dank u wel,

Najla Saraj

Najla Saraj vertelt over de school van haar oom in Kabul…



Kabul 07.00 uur

Aisha wordt wakker van het geschreeuw van de marktkoopman. Ze rilt. Het heeft vannacht gevroren. Het is koud in hun tent. Haar vingers doen pijn. Ze denkt aan alle dingen die ze vandaag nog moet doen. Ze is moe en haar maag knort. Aisha zucht en staat dan op. Eerst maar water halen, denkt ze. Zachtjes, om haar broertjes en zusjes niet wakker te maken, kruipt ze uit de tent.

Ze ziet dat haar vriendin Maryam ook water wil gaan halen. ´Maryam! Wacht, ik loop mee.´ roept ze. De waterput is ver. Eindelijk komt de put in zicht. Het water is bevroren, dus moeten de meisjes eerst met stenen het ijs breken. Met veel moeite halen ze het water op. Hun handen zijn rood van de kou. ´Wie het eerst thuis is´, roept Maryam en de meisjes hobbelen naar huis.

Wanneer ze bij de tent aankomt, ziet ze dat haar moeder het vuur al aan heeft gemaakt en dat ze voedsel uitdeelt. Aisha ziet dat haar moeder haar eigen stuk aan haar kleinste broertje geeft. Het zal een lange dag worden. Aisha ziet twee jongens die lachend en kletsend naar school lopen. Een beetje jaloers kijkt ze hen na. Kon zij maar naar school. Helaas heeft haar moeder te weinig geld om boeken en schriften voor haar te kopen.

 Zij en Aisha staan elke dag op de markt. Aisha´s vader is omgekomen toen hij op een mijn liep. Om geld te verdienen verkoopt zij met haar moeder nu zelfgemaakte sandalen. Aisha droomt ervan niet meer op de markt te hoeven te werken. Ze droomt ervan te slapen in een echt huis, in plaats van in een tent. Aisha droomt ervan om naar school te kunnen gaan, om te kunnen schrijven in een echt schrift, met een echte pen. Om ooit een goed beroep te krijgen, een mooie toekomst .Ze droomt ervan om ’s morgens wakker te worden met een glimlach.
Helpt u Aisha’s dromen waar te maken?





Copyright Webmaster PvH